Η μαμά μου αγαπάει την βροχή γιατί…

Από μικρή ακούω την μαμά μου να λέει πως της αρέσει πολύ η βροχή. Της αρέσει να κάθεται στο παράθυρο και να παρακολουθεί τα βρεγμένα δέντρα. Κάθε φορά που αντιλαμβανόταν ότι έβρεχε έτρεχε πίσω στην κουβέρτα και φώναζε “Σήμερα δεν κουνιέμαι” και έτσι μας πήγαινε ο μπαμπάς στο σχολείο.

Μου έλεγε πως ο ήχος της βροχής την νανουρίζει, την χαλαρώνει, την ηρεμεί. Για μένα δεν ήταν και τόσο ευχάριστη η βροχή γιατί με έβαζε να φορέσω τρία ζευγάρια κάλτσες για να μην κρυώσω! Αναρωτιόμουν, “μα καλά πώς είναι δυνατόν; Είναι χάλια η βροχή, έχει κρύο και δεν μπορείς να παίξεις”. Μεγαλώνοντας την θυμήθηκα! Σε πολλά πράγματα την θυμήθηκα αλλά είχε απόλυτο δίκιο για την βροχή! Είναι αυτό το γκρίζο εκείνης της μέρας που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα άλλο παρά να χαρίσεις μία μέρα στον εαυτό σου, αλλά κάπου εκεί χτυπάει το ξυπνητήρι και προσγειώνεσαι απότομα στην πραγματικότητα. Πρέπει να πας στη δουλεία σου και αυτό πονάει τόσο πολύ όσο όταν πέφτεις με δύναμη πάνω στο νερό… Καλημέρα!