Της Κωνσταντίας Ζηρδέλη
Αρκετοί από εμάς περιμένουμε με ανυπομονησία την ημέρα των γενεθλίων μας, άλλοι πάλι την ξεχνάνε τελείως! Ή θέλουν να την ξεχάσουν! Με αφορμή, λοιπόν, τα δικά μου, σημερινά, γενέθλια θα μοιραστώ μαζί σας τα συναισθήματά μου, κάτι σαν να γράφω στο εφηβικό μου ημερολόγιο!
Είναι μία μέρα, λοιπόν, που πάντα την περιμένω! Πάντα την θυμάμαι, έρχεται σαν μία “σφαλιάρα” από τη ζωή, δυνατή και μου θυμίζει πάντα τι έκανα την προηγούμενη χρονιά, τι κατάφερα να δημιουργήσω μέσα στο χρονικό διάστημα που πέρασε και αναλογίζομαι πώς θα είναι του χρόνου τα γενέθλια μου, τι θα ήθελα να διορθώσω, τι θα ήθελα να αλλάξω! Αλλά ας μην προτρέχουμε!
Όλα ξεκίνησαν πριν περίπου τέσσερα χρόνια, όχι δεν γεννήθηκα τότε, αλλά τότε που ανακοίνωσε ο πατέρας μου πως την ημέρα που γεννήθηκα κέρδισε το λαχείο! Εκτός από εμένα! Ήταν η πρώτη φορά που κέρδισε χρηματικό ποσό σε λαχείο, μην φανταστείτε κανένα τρελό ποσό, αλλά ήταν αρκετά για το 1990! Από τότε κάθε μέρα στα γενέθλιά μου αγοράζω λαχεία, ακόμα δεν έχω κερδίσει, αλλά από τότε αισθάνομαι πολύ τυχερή! Τυχερή για την υγεία μου, την οικογένειά μου, και τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου! Τυχερή που ξυπνάω κάθε μέρα!
Μελαγχολία για την ηλικία μου; όχι δεν με πιάνει! Και όσο ξέρω τον εαυτό μου, δεν θα με πιάνει ποτέ! Δικά μου είναι τα χρόνια, εγώ τα έζησα και είμαι τυχερή για αυτό!
Συνήθως η μελαγχολία των γενεθλίων μας πιάνει όταν
- Έχουμε πολλές προσδοκίες για τη σημερινή μέρα!
- Δεν λαμβάνουμε πολλές ευχές!
- Αναλογιζόμαστε τα χρόνια που έχουν περάσει!
Ακόμα και αυτά να συμβαίνουν μία μέρα είναι θα περάσει…!
No comments