Η έννοια της υιοθεσίας εντοπίζεται σε όλους τους πολιτισμούς, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Κατά την Ελληνική και Ρωμαϊκή περίοδο, υιοθετούνταν αγόρια για την απόκτηση νομίμων κληρονόμων. Στην Ελλάδα, πρώτος ο Σόλωνας το 594 π. Χ. εισήγαγε νομοθεσία ώστε να μην εκλείψει η άκληρη οικογένεια. Οι Ρωμαίοι έδωσαν πολιτική χροιά σε αυτόν το θεσμό, χρησιμοποιώντας τον για την σύναψη συμμαχιών μεταξύ οικογενειών.
Στη σύγχρονη εποχή, η πρώτη νομοθεσία για την υιοθεσία απαντάται στη Μασαχουσέτη των Η.Π.Α., όπου το 1851 ψηφίστηκε νόμος για τον συγκεκριμένο θεσμό. Σκοπός του νόμου αυτού ήταν κυρίως να ρυθμίσει την κατάσταση των εκτός γάμου και ορφανών παιδιών, τα οποία συνήθως δίνονταν σε αγρότες.
Ο συγκεκριμένος νόμος παρείχε στην ουσία, ένα είδος οικιακών βοηθών στους θετούς γονείς, σε μια κατεξοχήν αγροτική οικονομία – γεγονός που ενισχύθηκε και από την κατάργηση της δουλείας. Τα θετά παιδιά θεωρούνταν παιδιά δεύτερης κατηγορίας και όφειλαν να εργάζονται σκληρά για να ξεπληρώσουν την «καλοσύνη» της θετής οικογένειας τους.
Στην Αγγλία, ο πρώτος νόμος για την υιοθεσία ψηφίστηκε το 1926 και αποτέλεσε μέτρο επείγουσας ανάγκης για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της αύξησης των παιδιών εκτός γάμου και των ορφανών παιδιών, εξαιτίας του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. Η υιοθεσία εκείνη την εποχή περιβαλλόταν από μυστικότητα, αποτελούσε κοινωνικό στίγμα και θεωρούνταν κατάλληλη κυρίως για τις κατώτερες τάξεις.
Τα πρώτα 20 χρόνια από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η υιοθεσία αποτελούσε μέσο για να αποκτήσουν παιδιά τα άτεκνα ζευγάρια. Οι γιατροί που είχαν να αντιμετωπίσουν ταλαιπωρημένα και απελπισμένα ζευγάρια την πρότειναν όλο και περισσότερο ως λύση, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να βοηθήσει για να στεριώσουν οι ασταθείς γάμοι.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ΄60, ένας νέος τύπος υιοθεσίας αναπτύσσεται. Η υιοθεσία αρχίζει πλέον να θεωρείται μια υπηρεσία παιδικής προστασίας που στόχο έχει κυρίως την εξασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού, παρά του άτεκνου ζευγαριού. Στη σημερινή της μορφή αφορά διαπροσωπικές σχέσεις και δεσμούς. Έτσι λοιπόν, τώρα απευθύνεται σε οικογένειες πρόθυμες και ικανές να προσφέρουν την αγάπη και τη φροντίδα τους σε κάποιο παιδί.
Τελικά όμως τι είναι η υιοθεσία; Είναι μόνο μια νομική πράξη, το αποτέλεσμα της οποίας είναι η μεταφορά όλων των γονεϊκών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων από τους φυσικούς στους θετούς γονείς;
Για μενα η υιοθεσία είναι συνώνυμη της ελπίδας και της αναγέννησης. Είναι η στιγμή που ο χρόνος ξαναρχίζει να κυλά και άνθρωποι οι οποίοι δεν μοιράζονται τίποτα παρά ανάγκη να δώσουν και να πάρουν αγάπη γίνονται οικογένεια. Σημασία δεν έχει ποιός σε φέρνει στον κόσμο, αλλά το ποιός σε μεγαλώνει. Γονείς είναι αυτοί που θα σου κρατήσουν το χέρι στα καλά και στα άσχημα. Αυτοί που θα κρύψουν τα δάκρυα και την κούρασή τους για ένα σου χαμόγελο. Αυτοί που θα αφιερώσουν τη ζωή τους για να σου δώσουν περισσότερα από αυτά που έχουν, μόνο και μόνο για μπορέσεις να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα.
Κι αν δεν τα κάνεις, δεν πειράζει. Θα είναι εκεί, για να σε πιάσουν από το χέρι και να σε βοηθήσουν να κάνεις άλλο ένα βήμα, ακόμη κι αν δεν είσαι πια το αδέξιο παιδί που προσπάθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο. Τα παιδιά των παρακάτω φωτογραφιών βρήκαν τη θέση τους στον κόσμο που ονομάζεται οικογένεια. Έναν κόσμο τόσο μικρό, κι όμως τόσο μεγάλο!
No comments