Τι ακούμε όταν μπαίνουμε σε ένα ταξί;

Αν και οι καιροί είναι δύσκολοι για να μετακινούμαστε με ταξί, όλοι κάποια φορά στην ζωή μας το έχουμε χρησιμοποιήσει. Μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας, μία τρεμούρα την έχουμε, ειδικά αν είναι βράδυ! Αναρωτιόμαστε τι λογής άνθρωπος μπορεί να είναι ο οδηγός που μας «έτυχε». Και λίγο μετά την έναρξη της διαδρομής ξεκινάνε οι ερωτήσεις!

– Εργάζεστε;
– Πού μένετε;
– Δύσκολοι οι καιροί ε; Δεν υπάρχουν χρήματα..

Και αναρωτιέσαι, μέσα στο άγχος της ημέρας να προλάβεις το ραντεβού σου, τι να του πω τώρα του ανθρώπου. Να μιλήσω σε έναν «ξένο»; Ο «σκασμένος» οδηγός που διακαώς περίμενε να μπει ένας άνθρωπος στο ταξί του να πει μία κουβέντα απογοητεύεται!

Πολλές φορές σκέφτομαι, πώς είναι να είσαι καθημερινά σε ένα αυτοκίνητο; Να εξυπηρετείς ανθρώπους που κατά μία έννοια σου εμπιστεύονται την ασφάλειά τους; Να μπορείς να κρατηθείς ήρεμος μέσα στην κίνηση ενώ ο πελάτης συνεχώς βιάζεται;

Σήμερα λοιπόν, με εξυπηρέτησε ένας άνθρωπος γύρω στα 30 με 35 ετών, καλοσυνάτος, με μία περίεργη προφορά, αξύριστος αλλά ταυτόχρονα περιποιημένος!
Στην αρχή της διαδρομής, λοιπόν, με ρώτησε αν είμαι ευχαριστημένη από την ζωή μου, και τι είναι εκείνο που με κάνει ευχαριστημένη, αν μου αρέσει να διαβάζω βιβλία και αν θέλω να μου προσφέρουν μεγάλο μισθό ή να το ζητάω εγώ! Σάστισα, νόμιζα πως ήταν μία εταιρία δημοσκοπήσεων για την ζωή των νέων στην Ελλάδα!
Μην γελάτε, αυτό νόμιζα!

Τον ρώτησα – δεν σας κρύβω ότι φοβήθηκα λιγάκι παρόλο που ήταν πρωί – τι τον ενδιαφέρει η ζωή μου. Γιατί να μου δώσει αυτές τις συμβουλές ή να μου κάνει αυτές τις ερωτήσεις. Δεν με ήξερε, και πιθανότατα να μην με ξαναδεί ποτέ! Μπήκα σε σκέψεις, λοιπόν, για το επάγγελμα τους, για την ζωή μου; Για όλα!

Πριν από ένα χρόνο περίπου, ένας χυδαίος μεσήλικας μου έκανε προσωπικές ερωτήσεις, σεξουαλικού περιεχομένου, και μου έλεγε και τις δικές του ιστορίες τόσο αδιάκριτα και τόσο επίμονα που αναγκάστηκα να κατέβω!

Αν πάλι, μπείτε σε ταξί όταν οι πολιτικές συζητήσεις είναι στο προσκήνιο σας διαβεβαιώνω πως θα φτάσετε στον προορισμό μας με ένα κεφάλι «καζάνι».

Μετά, λοιπόν, από τις προσωπικές μου εμπειρίες μέσα στο κίτρινο όχημα, κατέληξα στο συμπέρασμα πως όλα είναι στην τύχη και πως όλα μέσα στη ζωή είναι αρκεί να ξέρεις πώς να τα διαχειριστείς!

Περιμένω να ακούσω τις δικές σας ιστορίες και αυτά που σας έχουν τύχει!

Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες στο social.esthetic@gmail.com