Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί αγαπάμε πολύ κάποια αντικείμενα και γιατί η καθημερινή τους παρουσία είναι πάντα απαραίτητη. Είναι ένα ρούχο που το φοράμε πολύ; Είναι ένα βιβλίο που μας συνοδεύει πάντα όσες φορές και να το έχουμε διαβάσει; Σίγουρα θα μπορούσε. όταν, όμως, το αντικείμενο αυτό λέγεται ρολόι τότε οι λόγοι είναι πολλοί. Ας πούμε ότι με λένε “WatchJedi” και θα σας διηγούμαι εβδομαδιαία, ωρολογιακές ιστορίες. Από μικρός είχα τη «λόξα» να θέλω να φοράω πάντα ένα ρολόι όπου και αν πήγαινα, χωρίς φυσικά να γνωρίζω τότε το οτιδήποτε για την ωρολογοποιία. Εξ ου και το ουσιαστικό «λόξα».
Γιατί τα ρολόγια δείχνουν δέκα και δέκα;
Τα βιώματα και ο οικογενειακός μου περίγυρος δεν με άφηναν να το αφήσω. Θα θυμάμαι πάντα την καθημερινή συνήθεια του παππού μου να κουρδίζει το πρωί πριν φύγει για δουλεία το ρολόι του, ένα Οmega Seamaster Cosmic του 60’ αγορασμένο με τα πρώτα του λεφτά. Ένα αντικείμενο που ακόμα και όταν γινόταν σεισμός ήταν το πρώτο που άρπαζε πριν βγει από το σπίτι.
Το ρολόι μας, όπως εύστοχα είχε διαφημίσει η SEIKO, είναι αυτό που δείχνει ποιοι είμαστε. Δεν έχει σημασία αν είναι φτηνό ή ακριβό. Σημασία έχει, όταν θα το φόρας μετά από 2, 3 ή 10 χρόνια, να «βγάζει» την ίδια αύρα που έβγαζε όταν αγοράστηκε. Έτσι καθορίζεις τι είναι ΤΟ ρολόι σου. Δύσκολο για ένα αντικείμενο που το βλέπεις σε καθημερινή βάση και φυσικά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να το βαρεθείς. Γι’ αυτό λοιπόν «ΤΟ» ρολόι μας συνήθως συνδέεται συναισθηματικά με κάποια γεγονότα. Είτε αυτό λέγεται αποφοίτηση, είτε πρώτος μισθός, είτε δώρο ενηλικίωσης-γάμου κλπ. Το ρολόι μας είναι το σήμα κατατεθέν μας και καλό είναι να είναι ένα – πιο στιβαρό! Φυσικά, η ακριβή αγάπη της ωρολογοποιίας δεν σε αφήνει στην ησυχία σου και καθιστά αδύνατο να έχεις μόνο ένα.. .μπορεί και να καταλήξεις να «τρως» ότι βγάζεις στα ρολόγια ….όχι, όχι μόνο ένα πρέπει να είναι, μην ακούτε!
Ας περάσω στο ψητό! Από τα όρη Jura της Ελβετίας μέχρι την Ιαπωνία κατασκευάζονται αυτοί οι μικροί «διάβολοι». Οι διαφοροποιήσεις στην κατασκευή, άπειρες, οι τιμολογιακές κλίμακες ανεβοκατεβαίνουν, η γκάμα τεράστια, οι λειτουργίες ακόμα περισσότερες.
Σημασία, όμως, έχει τι θα σε κάνει να πεις ΑΥΤΟ είναι! Ως μανιακός με το είδος και άσπονδος εχθρός των ρολογιών μόδας (fashion watches), όπως αποκαλούνται, πάντα έρχονται και με ρωτάνε: «τι ρολόι να πάρω;». Η απάντηση είναι μία: κάτι που σε αντιπροσωπεύει, αξίζει τα χρήματα και θα μείνει στο χρόνο. Γι’ αυτό πάντα συμβουλεύω το ρολόι αυτό να προέρχεται από οίκο ωρολογοποιίας και όχι από κατασκευαστή «βρακιών».
Τα χρήματα είναι πάντα σχετικά. Ενα καλό κομμάτι μπορεί να ξεκάνει, ναι, από 90 ευρώ. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είμαι snob του είδους, απλά ελάχιστα εκλεκτικός, ούτος ώστε να μπορώ να ξεχωρίσω τι έχει ουσία και τι εμπορική κερδοσκοπία.
Η επομένη ερώτηση ενός ελάχιστα ενημερωμένου γνώστη:
«θα είναι αυτόματο ή μπαταρίας;» Μα φυσικά θα είναι αυτόματο. Τα αυτόματα είναι τα πραγματικά ρολόγια. Τα αυτόματα ρολόγια έχουν ψυχή!! Θα δουλεύουν στον αιώνα τον άπαντα. Αυτό είναι που μου ‘ρχεται στο μυαλό.
Αυτό θέλω να φωνάξω εκνευρισμένος κιόλας με την ερώτηση. Η απάντηση, όμως, αυτή δεν είναι σωστή. Είναι ελιτίστικη και καθόλου προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα. Και δεν εννοώ την ελληνική οικονομική πραγματικότητα αλλά την παγκόσμια τεχνολογική πραγματικότητα της ωρολογοποιίας. Φυσικά τα αυτόματα ρολόγια έχουν μεγαλύτερη συλλεκτική και τιμολογιακή αξία καθώς βασίζονται στην λειτουργία μιας μηχανής από την κίνηση – κάτι που θεωρητικά είναι αναλλοίωτο – ενώ τα μπαταρίας σε ένα και μόνο πράγμα – σε μια μπαταρία που κινεί όλα τα γρανάζια.
Η επανάσταση, όμως, της μηχανής με μπαταρία (quartz) που πρώτοι έφεραν οι Ιάπωνες στο χώρο κάνοντας του Ελβετούς τότε να χάσουν σημαντικό μερίδιο της αγοράς. Ένα αυτόματο PATEK PHILIPPE των 30000 $ δίπλα σε ένα Q&Q μπαταρίας των 10 $, υστερεί χρονομετρικά. Τα ρολόγια, πλέον, είχαν αποκλίσεις 1 με 2 δευτερόλεπτα το χρόνο. (Το γιατί ίσως το αναλύσω σε άλλο άρθρο που θα μιλήσω για μηχανές). Όποτε ας μην κρίνουμε μόνο συναισθηματικά και με βάση τα δεδομένα της ωρολογοποιίας μέχρι το 1970, όπου και εμφανίστηκαν οι μπαταρίες στα ρολόγια. Στην τελική, ένα ρολόι μπαταρίας στοιχίζει τα μισά λεφτά από την αυτόματη έκδοση του και είναι πιο ακριβές. Οπότε για την απάντηση στην ερώτηση: «μπαταρία ή αυτόματο;» «πετάμε την μπάλα» στο κοινό.!
Τέλος, μια πιθανή ερώτηση ενός υποψήφιου περήφανου-ιδιοκτήτη ρολογιού είναι λουρί (δερμάτινο, nato) ή καδένα;
Η ερώτηση πάλι είναι υποκειμενική . Μια καδένα δίνει στο ρολόι έναν ακόρεστο χαρακτήρα, είναι παντός καιρού, δεν χαλάει από ιδρώτα και είναι η φυσική συνεχεία της κάσας. Από την άλλη ένα ωραίο λουρί προσδίδει έναν χαρακτήρα πιο επίσημο και καμιά φορά ισοσταθμίζει τον sport χαρακτήρα ενός ρολογιού κάνοντας το να δείχνει κυριλέ παράλληλα. Όπως έχει πει ο Jean Claude Biver, CEO της Hublot, το λουρί κάνει το ρολόι να φαίνεται. Αυτό είναι αλήθεια καθώς η κάσα του ρολογιού παίρνει μορφή και αυτοτέλεια ενώ το μπρασελέ το «κρύβει» μέσα στο μέταλλο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι και τα δυο έχουν την αίγλη τους!! άλλωστε, κάθε ρολόι είναι διαφορετικό.
Όπως και να έχει, τα ερωτήματα αυτά καθώς και πολλά άλλα που μπορεί να προκύψουν είναι σημαντικά αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι θέμα γούστου, λειτουργικότητας, ιδιοσυγκρασίας και καμιά φορά χαρακτήρα. Το πιο βασικό σε μια τέτοια επιλογή είναι να μάθεις την αξία των πραγμάτων και όχι την τιμή τους, όπως λέει και το ρητό. Πολλές φορές «πιανόμαστε» θύματα της εμπορικής άξιας και αγνοούμε την ουσία και την φιλοσοφία από κάτι άλλο που μπορεί στα μάτια μας να φαντάζει πιο ταπεινό και, όμως, να είναι πολύ καλύτερο και αληθινό! Η γνώση και η έρευνα σε μια τέτοια επιλογή είναι το παν..!!
The WatchJedi
No comments